Jaarconcert 2017

Van schoenen en sokken, vallen en opstaan:

48e Muziekconcert Koninklijke Harmonie ‘De Vriendenkring’ Gierle v.z.w.

2 – 3 december 2017

Kenners kennen het, en liefhebbers komen er ook graag: het jaarlijks concert van de Harmonie in Gierle. En deze keer was er in het eerste weekend van december veel om naar uit te kijken. Want had de Harmonie door het zoeken naar zijn nieuwe dirigent niet veel repetitietijd verloren? En was die nieuwe dirigent niet twee weken voor het concert op toernee met de Brussels Philharmonic, naar London en Wenen? Repeteren met vervangdirigenten, werkt dat wel? Kortom, die Barthel Hendrickx, wat zou die er van bakken? Uit telkens een volle zaal op de twee concertdagen bleek dat niet veel mensen het antwoord op die vragen wilden missen. Ze werden niet teleurgesteld.

Als steeds werd het concert ingeleid door de jeugdharmonie, waarvan de bezetting alsmaar jonger lijkt te worden (die enkele meeblazende kalende ouderlingen zijn er voor het Muppetshow-effect …). Veel heel jonge muzikanten, dat heeft zo zijn gevolgen voor podiumvastheid. Zaterdagavond was de samenhang en het zelfvertrouwen onder muzikantjes eventjes zoek. Met grote deskundigheid hield dirigent Stef Eykens de zaak bij elkaar. En bij het optreden op zondag was de overtuiging en de bravoure helemaal terug: met filmmuziek van ‘The Lion King’, de ‘Highlights from Brave’ en de Israëlische volksdans ‘Shalom Alechem’ bleef hij stevig in zijn kleurrijke sokken staan (voor wie de sokken heeft gemist: okergeel met bruine coyote-vlekken).

Met ‘Sedona’ (Steven Reineke) maakte de nieuwe dirigent Barthel Hendrickx zijn indrukwekkende entree voor het Giels publiek. Strak gearticuleerd, in stevig tempo, en met prettig volume! Om Gierle dan meteen te laten weten dat dit geen toevalstreffer was, koos hij als tweede nummer een traag, poëtisch stuk, ’Perthshire Majesty’ (Samuel R. Hazo), waarin loepzuivere akkoorden grote beheersing vergen. De solo op sopraan-saxofoon van Marjan Deboeure zette daarvoor de toon. Volgde dan ‘Oregon’ (Jacob de Haan), een stuk waarmee de Harmonie vroeger al had gescoord. Barthel voegde en extra dimensie toe in dynamische overgangen en accenten. Na dàt geweld volgde het zeer grote contrast met de intimiteit en het fragiele van ‘The Seal Lullaby’ (Eric Whitacre). Het was alsof je, door zo min mogelijk te blazen, zo veel mogelijk muziek kon maken. Een meesterlijke keuze. Het eerste deel werd dan afgesloten met ‘How to train your Dragon’ (John Powell), de verhalende muziek van de gelijknamige film.

De dirigent opende het derde deel van het jaarconcert met een stevige concertmars: ‘Arsenal’ (Jan Van Der Roost). Je kan van alles denken over tempo, tijdigheid, blazen-ze-nu-of-blazen-ze-niet van een Belgische Spoorwegenmars (want geschreven voor de Harmonie van het spoorwegarsenaal in Mechelen). Wel, deze mars spoedde zich voort met ouderwetse degelijkheid: samen uit, samen thuis dachten de Harmonieleden bij de voorspoedige rit. ‘Around the world in 80 days’ (Otto M. Schwarz) had wat uitleg nodig. Kundig lichtte Barthel Hendrickx stukjes uit de partij om het publiek duidelijk te maken hoe de muziek de roman van Jules Verne vertolkte. Treinen, olifanten, de Londense Big Ben, Japan en stoomboten kon je allemaal horen. Met ‘Moon River’ (Henry Mancini) kreeg het publiek hetzelfde, maar anders: de Harmonie bracht dit stuk al eens met Thieu Paradis als solist op klarinet. Nu mocht Lisa Keuppens soleren met de zangpartij, gesteund door een lyrische harmonie! Helemaal modern werd wanneer ‘Highlights from La La Land’ (Justin Hurwitz) op de pupiter kwam. De film is nog maar net uit de bioscoopzalen, of daar brengt de Harmonie de muziek. En een knap lastig stuk muziek dan ook nog, wat geen enkele fout vergeeft. Met zwier kweet de Harmonie zich van deze uitvoering. Na al deze inspanning mocht er ook een vrolijke meebruller op het programma staan. De hit van The Turtles, ‘Happy Together’ (Gary Bonner & Alan Gordon), was de prettige eindnoot van het programma.

In de pauze en na afloop van het concert draafden talrijke helpers naarstig rond om iedereen van de nodige drank te voorzien. Ook de presentatoren van Kreutzfeld Verein mochten naar adem happen na hun verbale en toneelmatige capriolen.

Hulde! Hulde aan hen! Hulde kreeg ook Jef Wynants. Al 25 jaar geeft hij met vallen en opstaan, veel zwijgen en soms spreken, met hard werken voor en achter de schermen leiding aan Koninklijke Harmonie ‘De Vriendenkring’ Gierle vzw. Een passend geschenk, veel lovende woorden en groot applaus waren zijn deel.

Hoe smaakte dan dit eerste jaarconcert van onze nieuwe dirigent BarthelHendrickx? Naar meer! Je kon je afvragen wat na afloop meer blonk: de dirigent van contentement, of zijn patentleren zwarte concert-lakschoenen.